.
.
“เฮ้ย!” ฝ่ายที่ยังไม่ได้ทันตั้งตัวรีบเอามือท้าวยันบ่ากว้างไว้ คนตัวขาวเงยหน้าขึ้นยิ้มให้กับใบหน้าหวานที่มองลงมาจนจีมินรู้สึกร้อนวูบที่ใบหน้า นัยน์ตาสีดำของยุนกิมองลึกเข้ามาสะกดการมองเห็นของเขาไว้อยู่ที่จุดเดียว จนรู้สึกตัวอีกทีเมื่อร่างโปร่งที่อุ้มเขาอยู่เริ่มขยับเดิน และแผ่นหลังที่เเนบลงกับที่นอนนุ่ม
“พี่...อ่ะ!..” ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนเริ่มทำหน้าที่ของมันต่อจากอารมณ์ที่ค้างคาอยู่ก่อนหน้านี้ ยุนกิเหมือนคนที่กำลังรีบร้อน แต่จีมินกลับรู้สึกว่ามันเป็นเวลาที่ผ่านไปแสนช้ายามที่มือเย็นๆคู่นั้นลากผ่านผิวเนียนใต้ล่มผ้าของเขา ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันเมื่อปลายนิ้วเรียวสะกิดหยอกล้อกับเม็ดทับทิมสวย จบด้วยการที่มือที่น่าหลงไหลคู่นั้นเลือกเสื้อของจีมินขึ้นแล้วถอดมันออกจากศีรษะตามด้วยรสจูบหวานหอมที่ประทับลงมา
เสียงริมฝีปากที่เคล้าคลึงกันฟังดูน่าอาย แต่มันกลับยิ่งที่ให้สมองของคนตัวเล็กว่างเปล่าขึ้นทุกขณะ จีมินลืมไปแล้วว่าเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้เขายังขัดขืนความเอาแต่ใจของคนตรงหน้า แต่ตอนนี้กลับปล่อยตัวปล่อยให้ให้สมยอมกับการเล้าโลมที่น่าลุ่มหลงของอีกฝ่าย
“..อือ…..ฮือ..” เสียงหวานที่ครางแผ่วเบาออกมาแทนสัญญานขออากาศหายใจทำให้ยุนกิต้องผละริมฝีปากออกมาอย่างอ้อยอิ่ง แล้วเลื่อนมากดจูกสูดดมกลิ่นสบู่จากแก้มนิ่ม ไล่กดจูบมาตามสันกราม กกหู ซอกคอขาวและไหปลาร้า
“อื้อ!”
ปากอิ่มเลื่อนไปครอบครองเม็ดทับทิมสีหวานที่ชูดชันขึ้นมาอย่างล่อตาล่อใจ ดูดดึง ขบเม้มจนฉ่ำน้ำสีใสแล้วละไปทำอีกข้างเช่นเดียวกัน มือขาวร่นขอบกางเกงยางยืดของจีมินลงจนไปหยุดกองไว้ที่ข้อเท้า ก่อนจะไล่ฝ่ามือเย็นไปตามต้นขานิ่มให้คนตัวเล็กได้หลับตาพริ้มและส่งเสียงอื้ออึงน่าฟังให้เขาได้ยิน
“ย...ยุนกิ..อ๊ะ!!”
จีมินยกมือขึ้นปิดปากตัวเองแทบจะในทันทีที่เสียงน่าอายนั้นเล็กรอดออกไป มือเรียวที่อยู่ไม่สุกของยุนกิกำลังแกล้งกดซ้ำลงบ่นส่วนที่กำลังตื่นตัวอยู่ใต้ชั้นในให้ความเสียวซ่านนั้นตีตื้นขึ้นมาจนจีมินเผลอจิกปลายเท้าลงกับที่นอน
“จะร้องก็ร้องออกมาเลยเด็กดี… ไม่ต้องปิด” จีมินไม่ได้ลดมือลง ไม่ได้พยักหน้ารับหรือส่ายหน้าปฏิเสธ ร่างบางทำเพียงมองไปยังนัยน์ตาสีดำของร่างโปร่งที่กำลังยกขาทั้งสองข้างของเขาขึ้นพาดบ่าย เคยไหมเวลาที่เห็นคนจริงจังแล้วไม่อยากรบกว่าสมาธิใคร ยุนกิเป็นคนประเภทนั้น เวลาจริงจังจีมินก็จะไม่กล้าขัดเพราะอีกฝ่ายนั้นเงียบจนเด็กหนุ่มไม่กล้าส่งแม้กระทั่งเสียงครางพวกนั้นออกมารบกวนการเล้าโลมที่ตั้งใจของยุนกิ เขาทำได้เพียงหอบหายใจเร็วๆแก้อากาาร้อนวาบบนใบหน้า แล้วมองร่างตรงหน้ากำลังปรนเปรอให้เขา
“...อื้อ...ฮื้ออ!!”
จีมินทึ้งหัวไปด้านหลังทิ้งลงกับหมอนนุ่มอย่างแรงลิ้นชื้อนั้นแนบลงกับส่วนที่กำลังตื่นตัวผ่านชั้นในตัวบาง ยุนกิบรรจงชิมส่วนน่ารักนั้นอย่างละเมียดละไม มือขาวสอดเข้าไปบีบแก้มก้นนิ่มให้หายหมั่นเขี้ยวแล้วเกี่ยวรั้งกางเกงในตัวน้อยออกมาจนเจ้าของเรือนกายสีน้ำผึ้งนั้นเหลือเพียงร่างเปลือยเปล่า ก่อนจะครอบครองจีมินน้อยด้วยโพรงปากอุ่นให้คนตัวเล็กบิดเร่าด้วยความกระสันอยู่บนฟูกนิ่ม
“อื้อ!... อ...อ๊าา!!”
สุดท้ายแล้วจีมินก็ละมืออกมาแล้วกรีดร้องสุดเสียง มือเรียวส่งไปขยุ้มกลุ่มผมสีอ่อนของคนรักที่กำลังรังแกส่วนน่ารัก ยุนกิลอบยิ้มเล็กน้อยแล้วดูดดุนส่วนปลายให้เสียงหวานครางกระเส่า เลื่อนริมฝีปากมาขบเม้มซอกขาขาวด้านในให้ขึ้นเป็นรอยรักสีกุหลาบ ก่อนจะผละออกมาถอดเสื้อยืดสีขาวของตัวเองออกให้เห็นเรือนกายสมส่วนสีงาช้าง
“เอาถุงไหมจีมิน”
“มะ...ไม่ต้องก็ได้…” จีมินนอนปรือตาหอบหายใจมองคนที่นั่งยิ้มอย่างชอบใจอยู่ตรงนั้น ทำไมจะไม่รู้ว่ามินยุนกิผู้ทรงอำนาจชอบรังแกเขาขนาดไหน ชอบทำอะไรให้รู้สึกคั่งค้างแล้วล่อให้เขาแสดงความต้องการของตัวเองออกมา ...ซึ่ง...จีมินเอาชนะตัวเองไม่ได้เลยสักครั้ง
และครั้งนี้ก็เหมือกันที่ร่างบางยันตัวขึ้นนั่งก่อนจะโถมตัวไปกอดรอบคอยุนกิที่นั่งอยู่ แล้วนั่งคร่อมตักอีกฝ่ายไว้โดยเอาร่องก้นนิ่มถูไถกับคว่ามอุ่นร้อนที่โป่งพองอยู่ใต้ร่มผ้า ยุนกิเอนตัวเล็กน้อยแล้วเอาแขนทั้งสองข้างค้ำไว้ข้างหลังพลางยกยิ้มบาง
“น่ารักจริงๆเลย…” ชายหนุ่มกัดริมฝีปากเล็กน้อยแล้วเชิดหน้าขึ้นครางเสียงต่ำในลำคอเมื่อมือซุกซนเริ่มล้วงเข้าไปสัมผัสยุนกิน้อยในกางเกง ใบหน้าหวานซุกอยู่ที่ลาดไหล่เริ่มขบเม้มไปตามสันกระดูกไหปลาร้าจนขึ้นรอย มือเย็นของยุนกิละออกมาประคองท้ายทอยของคนตัวเล็ก จับปรับให้องศาพอหมดแล้วโน้มไปกลืนกินริมฝีปากสีหวาน พลางลูบไล้ไปตามแผ่นหลังบาง เอวคอยและนวดคลึงอยู่ที่ก้อนเนื้อกลมนิ่ม
“ฮือ….ฮื่อ!..” จีมินสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อนิ้วเรียวของยุนกิสะกิดหยอกล้อช่องทางสีหวานแล้วกดแทรกเข้าไปโดยไมผ่านการหล่อลื่น ก่อนจะตามด้วยิ้วที่สองเข้าไปสำรวจความเฉอะแฉะภายใน คนอายุมากว่ายิ้มกริ่มเมื่อทางรักนั้นให้ความร่วมมือในการตอดรัดเป็นอย่างดี
“อา….ซี้ด...” มือเล็กแทรกเข้าไปในกลุ่มผมสีอ่อนแล้วจิกทึ้งเมื่อระบายความซ่านที่น่าอึดอัด เสียงในใจร้ำร้องเรียกให้ความต้องการของเขาพุ่งสูงขึ้น มินยุนกิคนขี้แกล้งกำลังรอให้ลูกวัวตัวน้อนเอาตัวเองใส่ทานมาให้เขาทานอยู่ ไม่ช้าก็เป็นจีมินเองที่ดึงร่นกางเกงของคนพี่ออกมาพร้อมชั้นใน แล้วใช้มือเล็กรูดแก่นกายที่คับแน่นของยุนกิเป็นเชิงออดอ้อน พลางครางเสียงหวานอยู่ข้างหูของคนตัวขาว
“พี่ยุนกิ..ฮื้อ!... ไม่แกล้ง…”
“พี่แกล้งอะไร จีมินอยากทำอะไรจีมินก็ทำสิ” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเมื่อได้ยินเสียงเชิงกระเซ้าเย้าแหย่ ยุนกิเมื่อเห็นว่าน้องไม่ยอมทำอะไรสักทีจึงแกล้งแทรกนิ้วลึกลงไปความหาจุดกระสันแล้วกดหยอกล้อให้ครางเสียงหลง
“ยุนกิ!- อื้อ!!” มือเล็กฟาดเข้าให้ที่อกแกร่งเมื่อโดนแกล้ง ยุนกิก็ยิ่งหัวเราะออกมาให้จีมินยิ่งหงุดหงิด ก่อนที่จะดึงนิ้วออกมาแล้วเป็นฝ่ายผลักเบาๆให้คนน้องนอนลงบนเตียงอีกครั้ง ตามด้วยถอดกางเกงที่แสนเกะกะออกไปให้พ้นทาง
“อย่าเกร็งนะเด็กดี” ชายหนุ่มจับขาเรียวของจีมินขึ้นเกี่ยวเอวสอบของตัวเองไว้ มือเรียวชักรูดแก่นกายของตนสองสามครั้งก่อนจะกดส่วนปลายเข้าไปในช่องทางสีหวานที่เตรียมทางไว้พร้อมแล้ว
“อึก...อ๊าา!!”
ขาเรียวของจีมินเกี่ยวรัดเอวสอบแน่นในขณะที่ความอุ่นร้อนสอดแทรกเข้ามาจนมิดลำ ยุนกิโน้มตัวลงมาจูบดูดกลืนเสียงครางหวานให้จีมินได้ยกมือขึ้นมาโอบรอบคอแล้วจึกทึ้งเส้นผมของเขาเพื่อระบายความเจ็บและเสียวซ่าน เมื่อแน่ใจเเล้วว่าจีมินเริ่มปรับตัวได้ เจ้าจิ้งจอกตัวร้ายก็ค่อยๆเริ่มกินอาหารมือหลักจากเจ้าลูกวัวตัวน้อยแสนหอมหวาน
“อ๊ะ! อ๊ะ!...ย...ยุนกิ..ฮ่ะ....”
เสียงครางหวานดังเป็นจังหวะเข้าออก ช่องทางที่ตอดรัดทำให้ยุนกิเผลอขบฟันแน่น ขณะที่คนตัวเล็กเองก็ให้ความร่วมมืออย่างดี ขาเรียวกอดรัดสะโพกสอบให้เข้ามาแนบชิดยิ่งขึ้นเป็นการบอกว่าว่าเขาต้องการมากกว่านี้
“อา...จีมินนา…” เสียงแหบพร่าดังอยู่ข้างหูชวนให้รู้สึกจั๊กจี้ แต่กลับชวนให้เขินอายจนตัวแทบม้วน เสียครางต่ำของยุนกิที่คลอไปกับเสียงหวานของจีมินดังสลับกับเสียงเนื้อที่กระทบกันชวนให้คนตัวเล็กรู้สึกอายขึ้นมาดื้อๆเมื่อนึกถึงว่าก่อนหน้านี้ยั่วเขาอ่อยเขาไปตั้งเยอะ จีมินรีบยกมือทั้งสองขึ้นมาปิดหน้าทันที
“พึ่งจะเขินหรอ…”
“บ..บ้า..อ... ไม่ๆ..ไม่ได้เขิน อ๊ะ!..อ๊ะ!..” ยุนกิแอบกลั้นหัวเราะให้กับคนตัวเล็กที่ปฏิเสธอย่างเก้ๆกังๆไม่เป็นภาษา ก่อนจะเร่งจะหวะให้เร็วขึ้นจนจีมินผวาขึ้นมากอดคอเขาแทบไม่ทัน
“พี่...อ่ะ...อ๊ะ!! อ๊า!... ตรงนั้นนั้น! ฮ้ะ!!”
ยุนกิกระเเทกกายถี่และย้ำตรงจุดกระสันจนคนใต้ร่างบิดเร่า จีมินครางสุดเสียงอย่างไม่อายเมื่อคนรักกำลังพาให้สติเขาหลุดลอยไปเรื่อยๆ ยุนกิก้มลงจูบกลับปากนิ่มอีกครั้งขณะที่ส่งมือไปชักรูดแก่นกายเล็กให้จีมิน เสียงหวานในลำคอดังประสานกับเสียงหอบหายใจถี่
“ไม่...ม...ไม่ไหว...อ๊ะ...อ่ะ...อ๊า!!!”
เป็นจีมินที่โดนดึงอารมณ์ให้ถึงจุดสูงสุดก่อน ยุนกิยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อเจ้าตัวเล็กกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงแล้วปลดปล่แยน้ำคาวออกมาเต็มหน้าทองแลพมือของเขา ร่างโปร่งรีบเร่งจังหวะตามไปจนจีมินร้องไม่เป็นภาษา
“อา…” ยุนกิผ่อนจังหวะใหเช้าลง โน้มตัวลงไปจูบซับกลีบปากบางขณะที่กายส่วนร่างกระตุกเล็กน้อยเป็นการฉีดน้ำรักเข้าไปในร่างเล็กจนไหลย้อนออกมา
.
.
.
กลับไปเม้นด้วยนาจา ;w;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น