.
.
.
ขาเรียวถูกลูบไล้อย่างอ้อยอิ่งก่อนจะถูจับขึ้นตั้งชัน แทฮยองแทรกตัวเองเข้าไปตรงกลางพลางจับขาขาวให้พาดไว้กับไหล่ของตน ร่างสูงก้มลงสูดดมความหอมจากซอกคอขาว ขบเม้มให้เกิดรอย
“...อ๊ะ!...” แกนกายเล็กถูกนิ้วเย็นๆสัมผัสส่วนปลาอย่างหยอกล้อในขณะที่ลิ้นร้อนยังคงปรนเปรอส่วนบนของร่างกาย ยุนกิเชิดหน้าขึ้นครางเสียงแผ่วเรียกร้อยยิ้มร้ายจากคนตัวสูงกว่าได้เป็นอย่างดี
“มีคนบอกว่าวันนี้มีคนมาสารภาพรักกับยุนกิด้วย”
“...อืม...อื้อ!”
“ยุนกิตอบไปว่ายังไงหรอ”
“ม...เหมือนเดิม...อ๊ะ!!..” แก้มขาวเริ่มฝาดสีแดงอย่างน่ารักยามที่อุณหภมิร่างกายกำลังพุ่งสูงขึ้น ฝ่ามือเย็นๆที่กำลังสัมผัสส่วนอ่อนไหวอย่างทีเล่นทีจริงไม่ยอมเข้ามากอบกุมเต็มมือนั้นทำให้ยุนกิรู้สึกเหมือนสติกำลังกระเจิง อยากเรียกร้องสัมผัสจากอีกฝ่ายให้มากกว่านี้...แต่ติดที่ทำไม่ได้ดังใจนัก
“เหมือนเดิมนี่ยังไงหรอ” คุณหนูคิมลดตัวลงมาขบเบาๆที่ซอกขาด้านในให้คนตัวเล็กสะดุ้งจนเผลอหุบขาเข้าหากันเล็กๆน้อย คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันแน่น ฟันขาวกดลงกำริมฝีปากล่างแสดงท่าทีกังวลใจเหมือนที่ชอบทำบ่อยๆ
แทฮยองกำลังจะทำอะไร… ใจไม่ดีเลย
“ทำหน้าอย่างนั้นทำไม กลัวหรอ?”
“....” ไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ ยุนกิทำเพียงแค่กลืนน้ำลายเล็กน้อย สภาพแบบนี้เขาไม่รู้ว่าควรตอบว่าอะไร ถูกปิดกั้นการมองเห็นนั้นยิ่งทำให้ยุนกิเริ่มหวาดระแวง แทฮยองกำลังจะทำอะไร ...แล้ววันนี้ยุนกิทำอะไรลงไป… ทำไมเหมือนจะโดนทำโทษเลย ไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย
“ตอบสิยุนกิ… นายตอบหมอนั่นไปว่ายังไงหรอ”
“...เป็นของแทฮยอง”
“....”
“ตอบไปว่า...ยุนกิเป็นของแทฮยอง”
เสียงหัวเราะที่ดังตอบกลับมาไม่ได้ทำให้หายกังวลเลยสักนิด…
“น่ารักจัง”
“....”
“นี่อย่าเงียบสิ… ชวนฉันคุยบ้างก็ได้”
“....”
“อะไรก็ได้… เร็วๆไม่งั้นจะปล่อยให้นอนแบบนี้ทั้งคืน”
“....”
“ยุนกิ… นี่เป็นคำสั่ง ฉันสั่งให้นายสั่งอะไรฉันก็ได้หนึ่งประโยค เร็วๆ!” น้ำเสียงที่ดูระริกระรี้กว่าทุกวันของเจ้านายนั้นเล่นเอาหัวใจแทบร่วงไปอยู่ตาตุ่ม ปกติแล้วยุนกิแค่นอนเฉยๆให้อีกฝ่ายเล่นกับร่างกายของตัวเอง ครางกระเส่าเสียงหวานๆให้ผู้บ้าอำนาจตัวโตคนนี้พอใจ
อะไรคือจู่ก็มาสั่งให้เขาสั่งตัวเอง… วันนี้คิมแทฮยองเป็นอะไร
“ยุนกิ…”
“เอ่อ….” ความกังวลเริ่มก่อตัวขึ้น ถ้าเกิดพูดไปแล้วแทฮยองไม่พอใจ ยุนกิจะได้เจอบทรักรูปแบบใหม่อะไรทำนองนั้นรึเปล่า ปากอิ่มขยับอ้าเหมือนจะพูด แต่ก็ต้องปิดลงอยู่ซ้ำไปซ้ำมา
“….”
“ว่าไง… ให้รอนานๆจะไม่ใจดีแล้วนะ”
“....แก้มือ...กับตาให้หน่อย…” หลังสิ้นเสียงเบาๆนั้นทั้งห้องก็ปกคลุมไปด้วยความเงียบ เงียบจนยุนกิหวั่นใจอีกครั้ง แต่ไม่นานก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับความรู้สึกที่เหมือนว่าแทฮยองกำลังขยับตัว
จะโดนตีรึเปล่านะ…
แกร๊ก..
เสียงปลดกุญแจมือทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้ง ไม่ช้าก็มีแสงจ้าเข้ามาสู่สายตา ยุนกิกระพริบตาเล็กน้อยเพื่อปรับสภาพแล้วสิ่งแรกที่ได้พบก็คือแววตาคบกริบของแทฮยองแล้วตามมาด้วยจูบหนักๆจากอีกฝ่าย
“....ฮื่อ..” ปากอิ่มเผยออกรับลิ้นนุ่มจากอีกฝ่าย ผลัดกันดูดุนจนเกินเสียงเฉอะแฉะของน้ำลายอย่างน่าอาย มือเรียวที่ได้รับอิสระยกขึ้นโอบรอบคอร่างสูงเอาไว้ แทฮยองออกแรงไม่มากเพื่อดึงร่างของยุนกิขึ้นนั่งพึงกับหัวเตียงแล้วเอาหมอนใบโตมารองหลังไว้ให้
“...แทฮยอง” จากคิ้วที่ขมวดกันอยู่แล้วยิ่งเหมือนจะขมวดเข้าหากันขึ้นมากกว่าเดิมเมื่อร่างโปร่งลดตัวลงไปอยู่หว่าขาขาว
“เรียกทำไม”
“.....” อยากถามเหลือเกินว่าจะทำอะไร ยุนกิอยู่กับแทฮยองมาสิบห้าปี นอนห้องเดียวกันมาสิบปี ….ยุนกิไม่เคยหวั่นใจกับเซ็กซ์ครั้งไหนเท่าวันนี้มาก่อน ทั้งๆที่เจอจนจะครบทุกแบบแล้วด้วยซ้ำ
กุญแจมือ… เชือก ปลอกคอ ไวเบรเตอร์ ...อืม… และอื่นๆ หรือวันนี้แทฮยองจะแอบไปซื้อของขวัญชิ้นใหม่มาเล่นกับตุ๊กตาอีก…
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ”
“.....” แบบไหน….
“นั่นกำลังกลัวหรือกำลังเขิน หืม?”
“.....กลัว”
“หึหึ…”
“.....” แทฮยองจะรู้ไหมว่ายุนกิกลัวจริงๆนะ … กลัวกว่าตอนเสียซิงครั้งแรกอีก ยิ่งตอนพ่อคุณเขากำลังลูบไล้ต้นขาด้านในนั้นยิ่งรู้สึกขนลุก
แทฮยองยิ้มเจ้าเล่ห์ ปากอุ่นกดจูบเบาๆที่ต้นขา ไล่ขบเม้มมาเรื่อย ยุนกิมองภาพที่วาบวาบนั้นด้วยหัวใจที่กำลังเต้นถี่ขึ้นเรื่อยๆพอๆกับจังหวะการหายใจ ในจังหวะที่ร่างโปร่งช้อนแววตาร้ายกาจนั้นขึ้นมองก็เรียกให้เลือดสูบฉีดจนแดงซ่านไปทั่วทั้งใบหน้าหวาน
“...ท..แท…” ยุนกิกลืนคำถามเข้าไป ริมฝีปากบางเม้มแน่นยามที่รมหายใจอุ่นๆนั้นเป่ารดความต้องการที่ชูชันนั้นให้ขนอ่อนลุกซู่ไปทั้งร่าง
“อันนี้เป็นของรางวัลจริงๆแล้วนะ”
“...อื้อ....อ๊ะ!…” ร่างบางสะดุ้งแล้วถดตัวหนีโดยอัตโนมัติทันทีที่ริมฝีปากอุ่นแนบจูบลงบนแก่นกายเล็ก แต่ก็หนีไม่พ้นมือหยาบทั้งสองข้างที่รั้งต้นขาเรียวไว้พาดบ่า ยุนกิเบิกตาโพลงอย่างตกใจ จังหวะหัวใจเต้นรัวราวกับว่ามันจะเด้งจนหลุดออกมา
“แทฮยอง...จะทำอะไร”
“อยู่นิ่งๆสิ” ยุนกิชะงักแล้วหยุดนิ่งโดยอัตโนมัติตามคำสั่งของแทฮยอง ร่างโปร่งยิ้มกริ่มอย่างพอใจ จับขาขาวทั้งสองข้างไว้ให้มั่น ให้แน่ใจว่ายุนกิจะไม่ขยับหนีไปไหน ในขณะที่คนตัวเล็กนั่งนิ่ง นิ่งจนแทบหยุดหายใจ
“....อ๊ะ..” ร่างโปรงเลิกความคิดที่จะลีลาหยอกอีกฝ่ายเล่นแล้วส่งริ้นร้อนไปชิมรสความอ่อนไหวที่หอมหวาน ยุนกิสะดุ้งเล็กน้อยแล้วเม้มปากแน่นสลับกับการผ่อนลมหายใจออกมาสั่นๆ
ร้อยวันพันปีไม่เคย…. ปกติเอาแค่ตัวเองเสร็จ บางครั้งก็ปล่อยให้ยุนกิต้องช่วยตัวเองต่อด้วยซ้ำ
วันนี้แทฮยองจะแปลกเกินไปแล้ว…
“อ...อา...า….” ใบหน้าหวานสะบัดเชิดขึ้นครางเสียงแหบพร่าเมื่อแกนกายเล็กถูกห้อมล้อมด้วยโพรงปากอุ่น ความกระสันที่ก่อตัวขึ้นมาเรียกใหมือเรียวเผลอจิกกลุ่มผมของอีกฝ่ายไม่รู้ตัว
“...ท...แทฮย...อง..ฮื่อออ” เจ้าของชื่อดูดเลียแกนกายน่ารักกับว่ามันเป็นของหวานพลางสดับฟังเสียงแหบพร่าที่ครางหวานนั้นอย่างพึ่งพอใจ ยิ่งความรู้สึกเหมือนยุนกิอยากที่จะขยับสะโพกสวนเข้าไปบ้างนั้นยิ่งทำให้แทฮยองมีความสุข
ชอบ… เวลาที่ตุ๊กตาแสนสวยของเขาควบคุมตัวเองไม่อยู่
“..อ..อ๊า!!” เสียงหวานกรีดร้องลั่น ยุนกิผวากอดคนตัวโตแล้วิกผมอีกฝ่ายแน่นเมื่อแทฮยองกดแทรกนิ้วเข้าไปถึงสองนิ้ว หยาดน้ำใสเอ่อคลอไปด้วยความเจ็บจุกก่อนจะเปลี่ยนเป็นสัมผัสวาบหวามยามที่นิ้วทั้งสองนั้นเริ่มขยับ
แทฮยองปรนเปรอตุ๊กตาแสนสวยขแงเขาอย่างใจเย็น ตาคมกวาดเก็บทุกปฏิกิริยาที่น่าแปลกตาของยุนกิด้วยความพึงพอใจอย่างถึงที่สุด เรือนกายที่ทำให้เขาหลงใหลได้เสมอ ยังคงหอมหวานเหมือนเคย
“...แท....ย… ฮ๊ะ!! อ๊า!!” สัมผัสเร่าร้อนสำรวจไปจนเจอจุดอ่อนไหว แล้วกดย้ำซ้ำให้ร่างบางยิดกายด้วยความเสียวซ่าน ไม่ช้าแทฮยองก็ถอนนิ้วยาวของตนออกมา ดึงร่างทีพิงอยู่กับหัวเตียงให้ลงมานอนราบไปกับฟูกนุ่มใต้ร่างเขา
เสียงหอบหายใจอ่อนๆ กับแววตาที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยหยาดอารมณ์ ใบหน้าที่แต่งแต้มไปด้วยึวามเร่าร้อนจนแดงซ่าน แทฮยองหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะก้มลงโขมยหอมแก้มนิ่มนั้นอย่างหมั่นเขี้ยว
“คิดออกหรือยังว่าวันนี้ตัวเองทำอะไรลงไปบ้างยุนกิ”
“....ฮะ?...”
“ไม่รู้ตัวจริงๆหรอ”
“.....”
“ดูออกนะว่าหงุดหงิดมาตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว”
“...หงุด...หงิด--….อ๊ะ!!” ยุนกิผวากอดร่างโปร่งแน่นเมื่อช่องทางด้านหลังถูกจูโจ่มอีกครั้ง ความอุ่นร้อนขนาดใหญ่ถูกส่งเข้ามารวดเดียวจนเจ็บจุก
“ใช่… แถมยังงอแงอีกต่างหาก”
“..ง...งอแ..ง..อ่ะ….อ๊ะ...อ๊ะ…”
“ช่ายยย” แทฮยองหัวเราะแล้วค่อยๆเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ส่วนปลายที่กระทบจุดกระสันเรียกให้เสียงหวานครวญครางอย่างปิดไม่มิด คุณหนูคิมเลือกที่จะไม่ชวนคุยใดๆต่อแล้วกดจูบหนักๆลงบนปากอิ่มซ้ำไปซ้ำมา ขบเม้มดูดคลึงให้บวมเจ่อตามต้องการ
“...อะ...อ๊า! ...อ๊า!”
เสียงหวานที่กรีดร้องอย่างไม่ปิดบัง แทฮยองเร่งจังหวะขยับเข้าออกถี่รัว มือหนากอบกุมแก่นกายเล็กพลางปรนเปรอดึงอารมณ์ของยุนกิให้กระเจิง คนสวยจิกเล็บลงบนหลังกว้างเพื่อระบายอารมณ์ เสียงครางปนหอบสลับกับเสียงจูบเฉอะแฉะชวนให้อารมณ์พุ่งสูงขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย
“...อ๊ะ...อ...แทฮยอง..อ๊ะ..อ๊า!”
“อืม….อา...ยุนกิ...อา..”
“...อ๊ะ...อ๊า!!”
เป็นยุนกิที่ถึงปลายทางก่อน น้ำคาวสีขุ่นทะลักออกมาจากมือหยาบที่กอบกุมแกนกายเล็กไว้จนเปรอะเปื้อนไปทั่วหน้าท้องขาว แทฮยองซี้ดปากอย่างพอใจเมื่อช่องทางอ่อนนุ่มบีบรัดตัวตันเขาได้เป็นอย่างดียามที่คนตัวเล็กถึงจุดสุดยอม
“อา..” แทฮยองคำรามเสียงต่ำในลำคอแล้วผ่อนจังหวะให้ช้าลงแต่ก็ยังคงหนักหน่วง ก่อนจะแช่ค้างไว้ กระตุกเกร็งเล็กน้อยแล้วปลดปล่อยหยาดอารมณ์เข้าสู่ช่องทางรัก
----------------------------------------------------------
กลับไปอ่านต่อและเม้นท์ด้วยนาจา ;w;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น